فرهاد اصلانی بدون شک یکی از بهترین بازیگران میانسالی است که سینما و تلویزیون ایران به خود دیده. او با درخشش و بازی چشمگیر در نقش ابن زیاد در «مختارنامه»، توانمندی خود را اثبات کرد و در سریال «آشپزباشی» با بازی در یک نقش طنازانه نشان داد هم در ایفای نقش های جدی و هم کمدی، بازیگر قابلی است. البته اصلانی اولین بار در نقش جوان میوه فروش مجموعه تلویزیونی «همسایه ها» که سال ۱۳۷۲ و به مناسبت ماه مبارک رمضان از تلویزیون پخش می شد، نظرها را به خود جلب کرده بود. با او درباره نقش هومن در سریال آشپزباشی گفت و گو کردیم که می خوانید
*شاید بتوان گفت بازی شما در سریال آشپزباشی از جمله اولین نقش های کمدی بود که بازی کردید و پیش از این مخاطبان اغلب شما را در نقش جدی دیده بودند. چطور شد که دست به این تجربه متفاوت زدید؟
به یک دلیل ساده اما مهم. همیشه دوست داشتم که در یک اثر کمدی و نقشی کمیک بازی کنم و آشپزباشی این فرصت را برای من فراهم کرد. در عین حال همیشه برای بازی در نقش های کمدی نگران بودم و در واقع این دغدغه را داشتم که بازی در یک نقش طنز و کمدی به هجو و لودگی نکشد. وقتی این نقش به من پیشنهاد شد، خیالم از این بابت راحت شد. چون کارگردان سریال آقای هنرمند بودند و من به کار و سبک ایشان اعتقاد و اعتماد داشتم و مطمئن بودم که امانتدار خوبی هستند و با جان و دل بازی در این نقش را پذیرفتم. ضمن اینکه حضور بازیگرانی مثل پرویز پرستویی و خانم معتمد آریا به من قوت قلب می داد و مرا به حضور در این سریال و بازی در یک نقش کمدی مطمئن می کرد. من البته قبلا هم با آقای پرستویی همبازی بودم. حضور ایشان به هر بازیگری احساس امنیت می دهد. من آن زمان در حال بازی در نقش ابن زیاد در مختارنامه بودم که چند سکانس از آن باقی مانده بود، به همین دلیل وقتی آقای هنرمند نقش را به من پیشنهاد دادند و درباره آن توضیح دادند، از ایشان خواستم فعلا دست نگه دارد تا بازی در مختارنامه را به اتمام برسانم و بعد به آشپزباشی برسم. به خاطر جذابیت هایی که این نقش و همکاری با آقای هنرمند برای من داشت، دوست نداشتم این نقش را از دست بدهم.
*یکی از مهم ترین ویژگی های بازی شما و کاراکتر هومن، لهجه همدانی او بود که نمک خاصی به این شخصیت می داد. چطور به لهجه همدانی رسیدید؟
لهجه می تواند به نقش عمق ببخشد و ظرفیت بالایی برای خلق کمدی بیافریند. در فیلمنامه شخصیت هومن با لهجه همدانی تعریف نشده بود؛ اما از طریق گفت و گوهایی که با آقای هنرمند داشتم، به این نتیجه رسیدیم که گویش شخصیت داستان همدانی باشد که کمتر در فیلم و سریال ها از آن استفاده شده و می توانست برای مخاطب جذابیت و تازگی داشته باشد. آقای هنرمند یک ویژگی خوب دارد که پیشنهادات بازیگران برای نقش ها را می شنود و گاه به همان ها عمل می کند. وجود این لهجه راه را برای ما در ارائه این نقش روشن تر می کرد و به آن هویت دراماتیک تری می بخشید و به نظرم وجود لهجه به شخصیت هومن به قول شما نمک بیشتری بخشید و آن را دلنشین تر کرد.
*چطور با این لهجه آشنا شدید و آن را یاد گرفتید؟
آشنایی قبلی با آن به این معنا که قبلا به این لهجه حرف زده باشم، نداشتم؛ به همین دلیل درباره آن تحقیق کردم. به ویژه خیلی حساس بودم با توجه به اینکه سریال کمدی است و شخصیت هومن هم طنازی های خاص خودش را دارد، استفاده از لهجه باعث ایجاد سوءتفاهم در بین مخاطبان همدانی هم نشود. شاید برایتان جالب باشد که برای تسلط بر این لهجه به همدان رفتم و صدا ضبط کردم و با مردم آنجا صحبت کردم و از طریق تمرین و ممارست به این لهجه رسیدم. کمک های آقای هنرمند هم در این زمینه خیلی به من کمک کرد و امیدوارم همدانی های عزیز از لهجه من در این سریال ناراضی نباشند.
*مخاطبان سریال های تلویزیونی شما را با دو نقش ابن زیاد در مختارنامه و هومن در آشپزباشی به یاد می آورند؛ دو نقش کاملا متفاوت. یک شخصیت واقعی تاریخی و یک شخصیت کمدی. نقش هایی که در ذهن مردم ثبت شدند...
بله. نقش ابن زیاد از آن نقش هایی بود که نقطه عطفی در کارنامه بازیگری من شد. آقای میرباقری به نوعی موجب تحول بزرگی در مسیر بازیگری ام شد و آقای محمد‌رضا هنرمند هم امکان بازی در یک نقش کمدی را برای من فراهم کرد که تجربه جذاب و جدیدی بود؛ نقش هایی که دوستشان دارم.
*در پذیرش یک نقش چه معیارهای برای شما مهم است؟
به غیر از متن و فیلمنامه که باید آن را دوست داشته باشم، خود نقش هم برای من باید یک تجربه تازه باشد و البته بتواند لذت بازیگری را به من بچشاند. برای من در این سن و سال هیچ چیزی به اندازه لذت بردن از بازی یا نقش اهمیت ندارد و همین لذت بردن است که مرا نسبت به یک نقش به وجد می آورد.
*یعنی قبلا که جوان تر بودید، لذت بردن از بازی برایتان اولویت نداشت؟
نه اینکه لذت بخش نبود یا اهمیتی نداشت. منظورم این است که یک بازیگر در دوران جوانی یا اوایل بازیگری اش بیشتر در حال تجربه کردن و آزمون و خطا در این حرفه و دست یافتن به موفقیت و دستیابی به یک موقعیت تثبیت شده در بازیگری است اما وقتی از این مراحل عبور می کند، دیگر این لذت بردن از کارش و بازیگری است که برایش مهم می شود و به او انگیزه می دهد.
*این لذت بردن آیا به مدیوم هم ربط دارد. یعنی برای شما فرق می کند که در سینما بازی کنید یا تلویزیون؟
واقعیت این است که بازیگر باید در هر مدیومی کار خودش را درست انجام دهد؛ اما با وجود اینکه به عملکرد تلویزیون نقد دارم، وقتی در سریالی بازی می کنم، موظفم که به مخاطب احترام بگذارم و به انتظارات او پاسخ دهم. مخاطب انتظار دارد که از ما کار خوبی ببیند و فرقی نمی کند که در سینما باشد یا تلویزیون. با این حال نقد من به سریال سازی در تلویزیون این است که نقش تهیه کننده در آن به حد یک واسطه تنزل پیدا کرده و بیشتر به مجری کار بدل می شود. ضمن اینکه فرایند نظارتی بر سریال های تلویزیونی سختگیرانه صورت می گیرد که گاه به جای تسهیل کار به عامل بازدارنده بدل می شود که نیازمند بازنگری و اصلاح است.
(مصاحبه کننده: سید رضا صائمی برای وب‌سایت آی‌فیلم)
بیشتر بخوانید:
چه کسانی قرار بود نقش بهروز را بازی کنند؟
مرتضای سریال آوای باران از علل موفقیت این سریال می‌گوید
م ه / س م
